کجا نشسته ام نمی دانم
شبهایت را به من بده
بگذار با تمام وجودم
از سکوت تو لبریز شوم
...
انتهای راه پیدا نیست
نوری نیست برای اعتماد
چشمهایت را به من بده
بگذار اشکم در چشمانت
حلقه زند
...
آنچه می گذرد و می رود زمان نیست
منم.. زیرا آفرینش من
برای رفتن است
...
در کجا نشسته ای بگو
بگذار آخرین را در گوشت زمزمه کنم